Σε χαρές και λύπες, σε γιορτές και επίσημες τελετές, πάντα υπάρχει ένα λουλούδι στολίδι στα πιο τρυφερά και ευγενικά συναισθήματα του ανθρώπου.
Πόσοι, όμως, από μας γνωρίζουν ότι τα κόκκινα τριαντάφυλλα του πάθους ή τα λευκά της αγνότητας, τα γαρύφαλλα και τόσα άλλα που στολίζουν τις βιτρίνες των ανθοπωλείων στα αστικά κέντρα ήταν κάποτε αγριολούλουδα; Ήταν κάποτε αυτοφυή φυτά που στόλιζαν αγρούς και λιβάδια, κομμάτι της βιοποικιλότητας της φύσης;
Σήμερα είναι δύσκολο να φανταστούμε έναν αγρό γεμάτο από τουλίπες και μαργαρίτες. Ακόμη και όσοι θα είχαν την τύχη να ανταμώσουν κάποια στιγμή το λουλούδι μιας αγριοτριανταφυλλιάς να στολίζει την άκρη ενός ορεινού δρόμου, δεν θα περνούσε από το νου τους ότι είναι το λουλούδι που τόσα έχουν ειπωθεί για την ομορφιά του. Και, όμως… Τι προκάλεσε αυτήν την αλλαγή; Απλά κάπου κάποτε ένα χέρι τα ‘κοψε και τα μετέφερε σε μια άλλη διάσταση ζωής, της αστικής, και τα έκανε σύμβολο του ανθρώπινου πάθους και πόθου.
Έτσι και μεις, σήμερα, απλώνουμε το χέρι μας για να κόψουμε κρίταμο και μαντζουράνα, μελισσόχορτο, σατουρέγια και άλλα αγριολούλουδα ή, πιο επιστημονικά, αυτοφυή φυτά και βότανα της Ελληνικής γης για να στολίσουμε το πιάτο μας με το μεθυστικό και λεπτεπίλεπτο άρωμά τους.
Στο πλαίσιο της συνεργασίας του ΚΠΕ Βερτίσκου με το ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. και την καθοδήγηση της Επιστημονικής συνεργάτιδας Τακτικής Ερευνήτριας Δρος Μαλούπα Ελένης καθώς επίσης και της Στικούδη Μαρίας θεμελιώθηκε η απόφαση για την έκδοση του έντυπου αυτού.
Θεωρούμε υποχρέωσή μας να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα την κα Μαλούπα και την κα Στικούδη που μας προσφέρουν το υλικό τους.
Το βιβλίο αυτό τυπώθηκε στο τυπογραφείο Αθανασιος Α. Αλτιτζης – Γραφικες Τεχνες – Θεσσαλονικη για λογαριασμό του κέντρου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης Βερτίσκου το Δεκεμβριο 2009 και διανεμεται Δωρεαν
