Πολύ βαθιά η σχέση της θρησκείας με τη μέλισσα στην Ινδία.
Ο θεός Indra ήταν συνονόματος της αρχαίας Ινδίας και της θεότητας που χώριζε τον ουρανό και τη γη και λέγεται ότι έλαβε το μέλι ως το πρώτο του φαγητό. Ομοίως, η ινδική θεότητα μέλισσα Bhramari Devi αντλεί το όνομά της από τη λέξη Bramari, που σημαίνει «Μέλισσες» στα Χίντι. Λέγεται ότι ο Bhramari Devi βρίσκεται στο εσωτερικό του τσάκρα της καρδιάς και εκπέμπει τον ήχο των μελισσών, που ονομάζεται «Bhramaran». Ομοίως, ο ήχος ενός βουητού μελισσών ήταν εξομοιωμένος σε Vedic ψαλμωδίες και το βουητό των μελισσών αντιπροσώπευε τον βασικό ήχο του σύμπαντος σε όλη την Ινδία.
Το πιο αρχαίο από τα ιερά βιβλία της Ινδίας είναι το Rig-Veda και περιέχει αμέτρητες αναφορές για τη μέλισσα και το μέλι. Το ίδιο και άλλα κείμενα, όπω το Atharva-Veda, το οποίο μιλάει εκτενώς για την Μέλισσα και τον δίδυμο ιππέα, είναι γνωστά ως Asvins. «Ο Asvins, κύριος της Φωτεινότητας, με άλειφε με μέλι, για να μπορεί ο λόγος μου να είναι
πιο δυνατός μεταξύ των ανθρώπων».
Στην ινδική μυθολογία, οι θεές συχνά μετατρεπόντουσαν σε μέλισσες για να αποκρούσουν τους δαίμονες και να καθαρίσουν τη γη. Ο θεός Prana – η προσωποποίηση της παγκόσμιας δύναμης της ζωής, μερικές φορές φαίνεται ότι περιβάλλεται από έναν κύκλο μελισσών. Η θεά λέγεται ότι έχει εφαρμόσει νέκταρ – ή μέλι, στις ρίζες του δέντρου τέφρας για να το κρατήσει ζωντανό υγιές- και πράσινο.
Ακόμη και ο Κρίσνα, η ιερή ινδουιστική θεότητα, απεικονίστηκε μερικές φορές ως η Θεά Μέλισσα Madhusudana, η θεϊκή Μέλισσα των αγαπημένων σοφών.
Andrew Goughs Arcadi
πηγή: www.andrewgough.co.uk/bee2_2.html
Περιοδικό Μελίαμα
